- نویسنده : مرتضی رحیمی اقدس
- بازدید : [۱۱۵۸] مشاهده
درمان اختلال نعوظ
درمان اختلال نعوظ در سال 1998 دچار دگرگونی بزرگی شد و FDA داروی سیلدنافیل را که اولین مهار کننده PDE-5 با عوارض جانبی کم و اثرعالی است را تائید نمود. در حال حاضر 3تا مهارکننده PDE-5 برای استفاده در این مورد تائید شده اندکه عبارتند از:سیلدنافیل(ویاگرا)، واردنافیل(لویترا) ، تادالافیل (سیالیس).
سیلدنافیل و واردنافیل فارماکو کینتیک مشابهی دارند. شروع اثر آنها 30 تا 120 دقیقه و طول اثر آنه 4 تا 5 ساعت است. تادالافیل طی 30 تا60 دقیقه اثرش شروع میشود و طول اثرش 12 تا 36 ساعت است. تادالافیل برای استفاده هنگام نیاز یا مصرف روزانه تایید شده است. کاربرد مهارکننده های PDE-5 در بیماران قلبی عروقی ، فشارخون بالا، دیابت، آسیب نخاع ، ام اس ، افسرده بررسی و تائید شده است. مهارکننده های PDE-5 نعوظ را 60 تا 70 % بهبود میبخشند. در مردان آسیب نخاع تا 80 % موفقیت دارند. عوارض جانبی این داروها عبارتند از:سردرد، برافروختگی، التهاب مخاط بینی ، درد پشت ، کاهش شنوایی یا کاهش بینایی به دلیل نوروپاتی ایسکمیک اپتیک قدامی غیرشریانی. این داروها در افرادی که به دلیل درد قفسه سینه نیترات مصرف میکنند مطلقا ممنوع هستند. مهارکننده های PDE-5 جدید مثل avanafil udenafil mirodenafil در حال بررسی در پزوهش های بالینی هستند. مهارکننده های PDE-5 در بیماران اختلال نعوظ بسیار شدید، دیابت کنترل نشده، افراد با رادیکال پروستاتکتومی اثر بسیار کمی دارند. داروهای دیگری نیز برای درمان اختلال نعوظ وجود دارند. یکی از آنها که در حال حاضر قابل دسترس است، فرم زیرزبانی آپومورفین و یوهمبین است . برملانوتیدBremelanotide یک آگونیست گیرنده ملانوکورتین است که در چندین مطالعه ثابت شده است که در کسانی که سیلدنافیل اثر نداشته است برملانوتیددارو موثر بوده است. تولید این دارو بعد از سال 2008 که عارضه جانبی به صورت افزایش فشارخون برای آن مطرح شد ، متوقف شده است. سایر داروهایی که در آینده بری درمان اختلال نعوظ به بازار خواهند آمد شامل آگونیست گیرنده ملانوکورتین ، آگونیست گیرنده دوپامین و مهارکننده Rho کیناز میباشد.
در خط دوم درمان اختلال نعوظ بعد از آنکه مهارکننده های PDE-5 شکست خوردند، تزریقراینترا کاورنوزال یا تزریق اینترا یورترال آلپروستادیلalprostadil ، همچنین medicated urethral system forerection [MUSE]) therapy آلپروستادیل موضعی و واکیوم است.
تزریق اینترا کاورنوزال در پنیس دهه هاست که به عنوان درمان کاربرد دارد. میزان موفقیت درمان آن 87% تا 93. 5% است. عوارض جانبی ّن کم است و شروع اثرش سریع میباشد. میزان قطع درمان باْن بالا گزارش شده است و عوارضی چون پریاپیسم و بیماری پیرونی در اثر استفاده از آن محتمل است. بیشترین داروهایی که تزریق میشوند alprostadil، phentolamine ، apaverine در ترکیبات مختلف هستند.
درمان اینترا یورترال با آلپروستادیل با MUSE مهارکننده های PDE-5 برای کسانی که نمیخواهند تزریق اینترا کاورنوزال داشته باشندد به کار میرود. میزان تاثیر آن فقط 30 % است و به ندرت باعث هیپوتانسیون و سنکوپ میشود. آلپروستدیل موضعی در حال حاضرتحت بررسی های پزوهشی قرار دارد و نتایج به دست آمده حاکی از تاثیر متوسط آن است ولی عوارضی چون سوختگی پنیس و درد واژن شریک جنسی بروز کرده اند.
واکیوم Vacum constriction device یک فشارمنفی ایجاد میکند که خون را به سمت corpora cavernosa میکشد و سپس این خون با استفاده از حلقه constriction band در قاعده پنیس حفظ میشود (retained). میزان تاثیر آن 90 % است ولی میزان رضایت از درمان پایین تر است زیرا درد پنیس و گیرافتادن انزالtrapped ejaculation را باعث میشود. این وسیله در مردانی کاربرد دار که نمیخواهند از دارو استفاده کنند. این باند نباید بیش از 30 دقیقه بسته شده باشد زیرا خطر ایسکمی به وی‍ژه در بیمارانی که بی حسی دارند مثل بیمارآسیب نخاع وجود دارد.
خط سوم درمان بری اختلال نعوظ شامل جراحی است که مثل پروتز پنیس است. پروتز پنیس 2 نوع دارد:semirigid or malleable و نوعinflatable. . پروتزهای semirigidستونهای الاستومر سیلیکونی malleableبا کابلهای فلزی درمرکز دارد. که میتواند خم وراست شده ونعوظ ایجاد کند. پروتزهای قابل بزرگ شدن سیلندرهایی دارد که در داخلcorpora cavernosaقرار داده میشود ، منبعی برای ذخیره مایع ویک پمپ داخل اسکروتوم قرار میگیرد. نعوظ در اثر کمپرس کردن پمپ اسکروتوم و درنتیجه انتقال مایع از منبع به سیلندرها رخ میدهد. میزان عفونت در 1درصد کاهش یافته است زیرا امروزه از پوشش انتی بیوتیکی وهیدروفیلیک روی این پروتزها استفاده میشود. میزان شکست مکانیکال 5درصد در1سال، 50درصد طی 10سال گزارش شده است.
جهت ویزیت و مشاوره در زمینه اختلالات جنسی ،با کلینیک توانبخشی دکتر مرتضی رحیمی تماس حاصل فرمایید.
